Łysienie androgenowe, znane również jako łysienie męskie i żeńskie, to zjawisko, które dotyka miliony osób na całym świecie. Jest to forma łysienia, która jest bezpośrednio spowodowana działaniem hormonów płciowych, a więc jest to choroba, która jest zdecydowanie związana z naszym biologicznym dziedzictwem.

Na wstępie warto zdefiniować, czym jest łysienie androgenowe. Jest to najczęstsza forma utraty włosów u mężczyzn i dotyka około 50% mężczyzn do 50 roku życia. Kobiety również mogą doświadczać tej formy łysienia, chociaż statystyki są nieco mniejsze, z około 25% kobiet doświadczających łysienia androgenowego w pewnym momencie ich życia.

W biologii, „androgen” to termin stworzony do opisania każdego z rodzaju hormonów płciowych, które są powiązane z męskimi cechami płciowymi, takimi jak pewne zmiany w rozmieszczeniu tkanki tłuszczowej, rozwój mięśni, a także wzór utraty włosów.

Przyczyną łysienia androgenowego jest kombinacja genetyki i androgenów – stąd nazwa. Najważniejszym androgenem w kontekście łysienia androgenowego jest dihydrotestosteron (DHT). DHT wiąże się z receptorami androgenowymi w cebulkach włosowych, co powoduje ich stopniowe zmniejszanie, skrócenie fazy wzrostu włosów (faza anagenowa) i wydłużenie fazy spoczynku (faza telogenu).

Najważniejszym czynnkiem genetycznym są geny dziedziczone od obojga rodziców. Geny te mogą określić, jak wrażliwe są skóra i mieszki włosowe na działanie DHT, co ostatecznie może prowadzić do przedwczesnego przerzedzenia i utraty włosów.

Należy jednak zauważyć, że mimo, iż łysienie androgenowe ma ściśle fizjologiczną i genetyczną przyczynę, czynniki psychologiczne, takie jak stres, mogą przyspieszyć proces. Długotrwały stres wpływa na całe nasze ciało, w tym na układ hormonalny, co ostatecznie może wpływać na cebulki włosowe.

Choć łysienie androgenowe jest zwykle dziedziczne, nie jest absolutnie nieuniknione. Istnieją metody leczenia, które mogą zahamować proces i nawet wpłynąć na ponowny wzrost włosów.

Jednym z najbardziej skutecznych dostępnych w tej chwili leków jest finasteryd. Działa on przez blokowanie enzymu 5-alfa reduktazy, który jest odpowiedzialny za przekształcanie testosteronu w dihydrotestosteron. Mimo, że jest on skuteczny, nie wszystkim pacjentom przyniesie oczekiwane efekty, a także może wywoływać niepożądane skutki uboczne.

Minoksydyl to kolejny lek, który jest powszechnie stosowany w leczeniu łysienia androgenowego. Stosowany jest miejscowo na skórę głowy, przy czym jego skuteczność jest najwyższa u osób, które zaczynają tracić włosy.

Niezależnie od wyników przeprowadzanych badań, łysienie androgenowe jest prawidłowością, nie chorobą. Niektórzy ludzie mogą je postrzegać jako problem estetyczny, ale nie jest to stan, który wpływa negatywnie na nasze zdrowie fizyczne.

Podsumowując, przyczyny łysienia androgenowego są różne – od genetyki, przez hormony płciowe, po czynniki psychologiczne, jak stres. Oczywiście, każdy przypadek jest inny, a dla osób cierpiących z powodu utraty włosów, zrozumienie przyczyn ich stanu jest pierwszym krokiem do podjęcia skutecznego leczenia. Pamiętajmy, że zawsze warto skonsultować się z trychologiem lub dermatologiem przy podejmowaniu decyzji o leczeniu łysienia androgenowego.